W Londynie grasuje morderca kobiet zwany Mścicielem. Jego ofiarami są młode jasnowłose dziewczyny. Pewnego dnia w jednym z pensjonatów zjawia się tajemniczy mężczyzna – Jonathan Drew. Dziwne zachowanie gościa sprawia, że właścicielka hotelu podejrzewa, że może być on poszukiwanym w mieście mordercą. Wiadomość o podejrzanym lokatorze szybko rozchodzi się w sąsiedztwie. Nieufność wobec niego zatacza coraz szersze kręgi i omal nie dochodzi do samosądu ze strony mieszkańców dzielnicy. Hitchcock, mistrz suspensu, nie od razu wyjawia, kim jest lokator, do ostatnich sekund filmu nie precyzuje też motywów jego działania.
„Lokator” był chwalony przez krytyków za tempo, umiejętne posługiwanie się detalami i zbliżeniami oraz wnikliwą obserwację i świetne uchwycenie atmosfery londyńskiego środowiska niższych warstw społecznych. W warstwie formalnej filmu widoczne są również wpływy niemieckich filmów ekspresjonistycznych – Hitchcock wykorzystuje światło do zbudowania klaustrofobicznego nastroju, który jest dodatkowo podkreślany odpowiednimi kątami ustawienia kamery. Jak sam reżyser wspominał w wywiadach: „Lokator jest pierwszym filmem, który zrealizowałem wykorzystując wszystko, czego nauczyłem się w Niemczech (w połowie lat 20. XIX wieku reżyser pracował w niemieckiej wytwórni UFA – przyp. red.). W tym filmie każde dotknięcie było instynktowne, po raz pierwszy utrafiłem w mój własny styl”.
